Omurga Eklemleri Omurga eklemleri, birbirlerine eklemlenen omurlardan meydana gelen ve kafatasından leğene kadar uzanan kemik eksenleridir. Omurga, boyundan başlayıp kuyruk sokumuna kadar uzanır ve hafif "S" şeklindedir. Toplamda 33 omurdan oluşur ve beş bölgeye ayrılır: boyun (7 omur), sırt (12 omur), bel (5 omur), sağrı (5 omur) ve kuyruk sokumu (4 omur). Omurların omur delikleri birleşerek omurga kanalını oluşturur ve bu kanal içerisinde omurilik bulunur. Omurganın Yapısı Omurgayı meydana getiren omur kemikleri birbirine yarı oynar eklemlerle bağlanmıştır. Sadece sağrı ve kuyruk sokumu omurları arasında oynamaz eklemler bulunur. Omurga, vücudun yüksek durmasını sağlar, kaburga ve iç uzuvlara bağlanma yerleri oluşturur ve iskelete arkadan destek verir. Omurga S biçiminde kıvrılan bir mimariye sahip olduğundan yaylanma yeteneği ve dengede kolaylık sağlar. Omurga Eklemleri Omur gövdelerinin içlerinde yaptıkları eklemlerdir. Omurgayı oluşturan omurlar, birbirleri üzerine sıralanarak omurga eklemlerini yaparlar. Eklem Yüzeyleri Omur gövdelerinin üst ve alt yüzlerinden meydana gelir. Omur gövdeleri arasındaki eklemleşme yarı oynar eklemler grubundandır. İki omur cismi arasında, ortası eklem diski çekirdeği olarak bilinen yumuşak bir bölüm ile omurlara sıkıca yapışan katı bir tabakadan meydana gelen eklem diski bulunur. Eklem Bağları Bağlantının sağlamlaştırılmasını, kemikler arasındaki bağlar sağlar. Eklem bağları bağ dokusundandır ve tüm omurga boyunca yayılmışlardır:
Omurga, bedendeki birçok kemik yapısının birleştiği yerdir. Kafatasından kuyruk sokumuna kadar uzanan bu kemik yapısı, gövde bölümünün temelini oluşturmaktadır. Omurga, vücutta önemli bir görev üstlenmektedir. Omurga Bölgeleri ve Fonksiyonları Omurganın yapısında 33 adet kemik bulunmaktadır. Bunların her birine omur adı verilmektedir ve bu omurlar sırayla birleşerek omurgayı oluşturmaktadır. Omurların büyüklükleri bulundukları yere göre çeşitlilik gösterebilmektedir. Şunlar, bulundukları yerlere göre şu adları almaktadırlar: Cervikal Vertebralar: 7 adet olan bu omurlar, omurganın kafatası bitim noktasında yer almaktadır. Bu bölgeden geçen sinirler kolların ve ellerin hareketini sağlar. Bu bölgede meydana gelen bir hasar, kollarda ve vücudun aşağı kısımlarında felce yol açabilir. Bu felç durumu, en ciddi hallerde ölümle sonuçlanabilir. Torakal Vertebralar: Ense kökünden kaburgayla omurganın birleştiği kısma kadar uzanan bölgede yer alan 12 omurdan oluşur. Bu bölüm, gövdenin kontrolünü sağlar. Omurganın bu kısmında meydana gelen bir hasar, bireyin gövdeden aşağısında felç geçirmesine neden olabilir. Bacaklar ve ayaklar fonksiyonlarını yitirebilir. Sakral Vertebralar: Kuyruk sokumu bölgesinde yer alan 5 omurdan meydana gelir. Omurganın bu kısmı, ayakların ve genital bölgenin kontrolünü sağlar. Bu bölgede meydana gelebilecek bir hasar, genital bölge ve ayakların işlevini yitirmesine yol açabilir. Coxygeal Vertebralar: Kuyruk sokumunun uç bölümünde birleşen 3-4 omurdan meydana gelir. Omurganın bu kısmı en az bozukluğa sebep olabilecek bir bölgedir. Burada meydana gelebilecek bir hasar, kısmen ayakların işlevinde sorun yaratabilir. Diskus ve Bağlantı Dokuları Omurların arasında diskus bulunur. Bu diskler omurgayı oluşturan omurlar arasında yastık görevi görür. Diskler, omurga kemiklerinin aşınmasını önler ve omurganın hareket edebilme yeteneğini sağlar. Disklerle birlikte omurga, ligaman denilen bağlantı dokularıyla sarılı bir kemik yapısıdır. Bu bağlantı doku yapısı, omurganın bir bütün olmasını sağlar. |